Een stemmige lichtval in de kerk; het was 16 uur en het begon reeds te schemeren buiten de Antonius van Paduakerk. Vele grote kaarsen brandden in de statige kandelaars links en rechts van het altaar. In de kerk was het publiek langzaam binnen gestroomd. We waren trots op het feit dat het gelukt was om een aantal bewoners van Heumensoord ook bij dit concert te betrekken. Jonge mannen op een rij in de kerkbanken. Voor hen was het voor het eerst in een kerkgebouw, voor het eerst uitgenodigd om naar een concert te komen luisteren. Wat waren zij welkom!! Maar uiteraard waren de trouwe concertgangers en nieuwe gasten ook benieuwd naar deze middag.
Het stemmige licht verwees naar het thema van het concert, gebaseerd op de tekst die Zacharias uitspreekt wanneer hij vader is geworden, ondanks zijn grote twijfel die hij had rondom de belofte van God. En juist het licht, het telkens terugkerende Lux Beata (Zalig Licht) was een centraal element in dit concert. St. Ambrosius schreef in de vierde eeuw een hymne die tijdens het concert in allerlei variaties vertolkt werd, om te beginnen met alle stemmen in heldere a capella klanken. Tussen de andere stukken klonken telkens die eeuwenoude woorden van de monnik. Voor het publiek werden die herhaalde en toch nieuwe klanken/woorden steeds herkenbaarder.
De sfeer tijdens het concert werd met het verstrijken van de tijd intenser, kwetsbaarder en indrukwekkender. Het concert had behalve fraaie zang ook de prachtige klanken van de sopraansax van begenadigd musicus Frank van Hassel. Als een heraut riepen de tonen van zijn instrument hoog en laag, zacht en met meer nadruk, scherp en lieflijk een geweldige intimiteit op in de kerk. Bij zijn lange solo werd het muisstil in de kerk, en was de sfeer bijna tast- en zichtbaar. De magie van mooie muziek met elkaar samen ervaren: bezinning, reflectie en meditatie.
Moderne componisten als Howard, Goodall, MacMillan en Andrew waren te horen, maar ook oude componisten zoals Tallis en Sweelinck (16e eeuw), Bruckner en Mendelssohn (19e eeuw) vulden de ruimte met klanken. Het koor zong goed, de klank was mooi; het bracht troost en licht in de duisternis, inspireerde tot bezinning en hoop voor de toekomst.
Voor iedereen in de kerk was er met licht "gestrooid", sommigen kregen een kaarsje aangereikt door een lid van het koor; het was een fijn concert. Iedereen kon, na het afsluitend kopje koffie, de buitenlucht met de ingetreden duisternis ingaan met nieuw opgedane energie. Het was fijn geweest samen!
